28 Ağustos 2010 Cumartesi

Saçma bir aşk...











Öyle yan yana dizilmiş duruyorduk. Sen ben ve tanıdık ya da tanımadık bir sürü kişi. Bir yerlere gidecektik aslında, tam olarak nereye gideceğimizi bilmiyorduk fakat. Hep kulaktan duyma bilgiler işte yok orası çok sıcakmış, yok orası çok pismiş. Oraya giderken yolda zarar göreceğimizi bile söyleyenler var. Hatta şu solda duran uzun boylu olan “Öleceğiiiz, öleceğiiiz” diye bir melodi tutturmuş gidiyor. Ben gidersem eğer seninle gitmek istiyorum. Bu yüzden sana daha da yaklaşıyorum. Hatta sana yapışıyorum. “Aman tanrım bu da ne?” Üzerimize kan sıçradı sanırım, kimin kanı bu? Sanırım doğru söylüyorlar. Öleceğiz hepimiz, öleceğiz ikimiz ama biz ölmek istemiyoruz. Üstümüze kireç döküyorlar şu an galiba. Taş kesileceğiz ikimiz de. Sarılsana bana. Teşekkür ederim. Keşke buradan kaçabilsek. Keşke atlayabilsek tüm engelleri. Başka bir yerde birlikte olabilsek, bir çocuğumuz olsa da onu sevebilsek. Ama biliyorum. Gerçekten biliyorum. Patates kızarmaları hiçbir zaman yürüyemezmiş. Patates kızartmaları asla üreyemezmiş. http://i25.tinypic.com/2rm1lqo.jpg

3 yorum:

  1. Bu yazı ancak bir kasabalı tarafından yazılır zaten :)

    YanıtlaSil
  2. Yoruma koptum ya :) İyi ya da kötü sağolasın.

    YanıtlaSil
  3. Bi patates olun ya patates olun. Patateslerimi artık ikişer ikişer yiyeceğim. Çok duygulandım..

    YanıtlaSil