4 Ocak 2011 Salı

Aşıcılar 1/B'deymiş lan


Sabah dışarıdan gelen çocuk sesleriyle uyanmak bir çocuk için sıradan bir hikâyedir. Çocuk seslerini özlediğimiz bu günlerde yine çocuk sesleri ile uyandığım bir günden bahsetmek istiyorum. O zamanlar ben de çocuktum. Evimizin karşısında da okul vardı. Birimiz hepimiz, hepimiz topumuz için vardık o zamanlar. “Gözlerimi açtım. Çişimi yaptım. Elimi yüzümü yıkadım. Kahvaltımı yaptım. Dişlerimi fırçaladım.” tarzı günlükler yazdığımız bu dönemin bir gününde bunları yaptıktan sonra evimizin bahçesine çıktım. Sabahçı-öğlenci sisteminin olduğu okulumuzda öğlenci olmanın acısıyla öğle vaktine kadar 1 ya da 2 saat oyun oynamayı planlıyordum. O anda bir ses duydum okulun bahçesinden: Aşı. Bahçeye doğru yöneldim sabahçı Roman kökenli bir arkadaşım beni gördü ismimdeki “e” seslerini kapalı söyleyerek: ”Emreee aşı olcakmışız biz şimdi.” dedi. Ona yüksek sesle “Arbi mi?” diyesim geldi. Diyemedim. Döndüm arkamı ve eve koşturdum. Annem gördü. “Neden geldin hemen?” diye sordu. “Anne biliyo musun aşı olcakmışız biz bugün.” dedim. “Doğrudur, 1. sınıfların hepsi aşı olur.” dedi. Bi şey diyemedim. Odama gittim. Tekrarlayıp durduğum bir şey vardı. “Aşı olcakmışız.” “Aşı olcakmışız.” “Aşı olcakmışoz” “Oşı olcokmoşoz” “Oşoaoaohüühühüh” Kapandım yatağıma ve ağlamaya başladım. “Aşı falan olmucam oğlum ben” deyip deyip ağlıyordum. Bayağı bir süre ağladım. Sonra gözlerimdeki kızarıklıkların geçmesini bekledim bi süre ve üstümü giyinip okula gittim.

Olayın hikâye kısmından bu kadar bahsetmek yeterli sanırım. Okulda aşı olmak. Öğretmen ders anlatırken söylediklerini anlamlandıramamak. Olayın garip boyutu aşıcıların hemen sınıfa gelmemesi. Efsaneler gezer ders esnasında: “Aşıcılar 1/B’deymiş lan.” “İğneyi çakmakla ısıtıp öyle sokuyorlarmış.” Erkekler kızlara göre biraz daha duygularını belli etmemeye çalışır aşı günü. Örneğin ben, yani o yatakta dakikalarca ağlayan ben 1. sınıfta aşıcılar sınıfa gelir gelmez kendi isteğimle aşıyı ilk ben olmuştum. Hey gidi ben. Bir de sınıfta önceden o aşıyı olmuş kişiler çıkar ki onlar ne özenilesidir. Sanki hiç aşı olmamışlar gibi gelir insanın gözüne. Kıskanılır falan. 1. sınıfın dışında bir de 5. sınıfta aşı olmuştuk sanırım. Orada da biraz daha sakin ama aynı duygular yaşanmıştı. Son olarak bir de şırıngadan hava alma sahnesi yok mu? Bence gerilim filmlerinin çıkış noktası o hareket olabilir. Olamaz mı? Olabilir.

5 yorum:

  1. Hihi :)
    Bi de aşı olana kadar altına edip olduktan sonra hocam yeaa bi daha olalım mı? Çok eğlenceliymiş? Bi daaa bi daa gibi triplere girerler ben onları iğneyle delik deşik edip bi daa mı bi daa mı demek isterdim hep :)

    YanıtlaSil
  2. Hahaha. Aynısı sünnette de oluyo. :)

    YanıtlaSil
  3. HERKESEEE AŞIII, NEVZATA BAŞIII... Bir aşı günü doktorun azarladığı nevzat isimli arkadaşa besteleyip, sınıfça söylediğimiz güzide parça. ama biz büyüktük biraz, ortaokul diye hatırlıyorum.. ortaokulda aşı oluyomuydu lan. ne vurdular lan bize :)

    YanıtlaSil
  4. sen ne kadar güzel bi insansın lan. öyle böyle değil..

    YanıtlaSil
  5. dawsç l looulşçlrç lşlpr plph şçşgş şğş ippowqzsadassdsadhols

    YanıtlaSil