Düzensiz olup aradığı şeyi hemen
bulan birisi olarak düzensiz olmaktan çok mutluyum. Düzensiz
derken dağınığı kastediyorum tabii ki. Evet dağınığım.
Odamın art arda dağınık olmadığı gün sayısı 4. Evet evet 5.
günde insanların dağınıklık seviyesine geliyorum. Benim
dağınıklık saviyeme ise 15 günde falan geliyorum. O da koltukta
eşyadan oturacak yer kalmamasına tekabül ediyor. Lisede bi
arkadaşım vardı. Aşırı düzenliydi. Kitaplarımızı eve
götürmezdik. Sıramızın altında dururdu. Onun kitapları dümdüz
olurdu hep. Alttan üste doğru küçülürdü kitapların boyutu.
Teneffüslerde kalemini silgisi kitapların yanına koyardı. Onlara
paralel şekilde. Ben o yokken hep bozardım o düzenini. Sonra o
geldiğinde tek tek düzeltişini izlerdim. Kendi sıramın altına
bakardım sonra. İçim huzurla dolardı. Dolabım da hep düzensiz
olurdu benim. Yani düzenledikten bir süre sonra hemen dağılırdı.
Odam gibi.
Düşüncelerim de düzensiz aslında.
Kişi başına düşen kırlent sayısını düşünürken kendimi,
süt dilimi mi alsam süt burger mi alsam, çelişkisinde
bulabiliyorum. Olur olmadık yerlerde olur olmadık şeyleri düşünme
de cabası.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder